Područje Memića obuhvata krajnji sjeveroistočni dio Gornje Spreče, tj. prostor između jugoistočnih obronaka Majevice (odnosno Resnika kao dijela masiva Majevice) na sjeveru i gornjeg toka rijeke Spreče na jugu, odnosno prostor oko relativno kratkih riječnih tokova Bukovice, Tavne i Šabatovice, desnih pritoka rijeke Spreče. Dakle, obuhvata gornji dio Sprečanskog polja, kao i jugoistočna pobrđa i niske planinske predjele Majevice.

U reljefnom pogledu, područje najvećim dijelom sastoji se od ravničarskog dijela, odnosno gornjeg dijela Sprečanskog polja, koje se preko pobrđa blago uzdiže prema Pandurici i Resniku kao dijelovima masiva Majevice.

Na istoku se graniči s područjem Mahale, na jugu sa rijekom Sprečom i Osmacima, na zapadu sa zaseocima Kalesije (Šahbazi i Muratovići), a na sjeveru sa Baljkovicom i Međeđom.

U prošlosti područje Memića je uglavnom gravitiralo Zvorniku i bilo u sastavu administrativnih jedinica sa sjedištem u Zvorniku. Nakon Drugog svjetskog rata Memići su bili sjedište opštine, koja je u periodu do 1958. godine obuhvatala područje od Snagova do Međaša i od Baljkovice do Raševa, dakle najveći dio područja Gornje Spreče, što se može smatrati njaznačajnijim periodom u prošlosti Memića kao naselja i cijelog okolnog područja. Uspostavljanjem novoformirane opštine Kalesije 1958. godine i razvijanjem Kalesije kao gradskog naselja došlo je do određene stagnacije u razvoju Memića. Memići su danas sjedište MZ Memići koju čine naselja: Memići, Hemlijaši, Brezik  i Markovići.

U saobraćajnom pogledu položaj Memića je povoljan, jer kroz naselje prolazi glavna putna komunikacija i pruga Tuzla – Zvornik, povezani su sa regionalnim putem Kalesija – Sapna, zatim asfaltnim putovima sa svim okolnim susjednim naseljima.

Za šire područje oduvijek je najveći značaj imala komunikacija koja je povezivala Zvornik s područjem Soli, odnosno Tuzlom. Krajem osmanskog perioda, u vrijeme vezirstva Topal Šerif Osman paše u Bosni (1861 -1869.), vršeni su značajniji radovi na ovom putu, koji se od tada naziva i Pašin put. Izgradnjom nove trase austrougarskog puta Tuzla – Zvornik 1884. godine, koja se uglavnom poklapa sa današnjom trasom magistralnog puta, područje Memića dobija bolju vezu sa svijetom, a istovremeno je došlo do širenja naselja prema ravničarskom dijelu.

Najstarije naselje na ovom području, poslije sela Bukovica, vjerovatno se nalazilo ispod brda Pandurice na području današnjeg zaseoka Hemlijaši i Zukanovića brda. Tu je bila i stara trasa Pašinog puta pored koje se nalazi lokacija najstarije džamije na području današnjih Memića, Atik džamije u Hemlijašima uz koju je i staro mezarje.

Kada je riječ o porijeklu naziva Memići za sada nema pouzdanih saznanja. Međutim, postoji uobičajeno usmeno predaje o postanku naselja Memići, Zukići i Jajići prema kojem se nastanak Memića veže se za izvjesnog Memiju kao prvog stanovnika i njegove potomke Memiće.  Usmena predaja se u određenoj mjeri može osloniti i na podatke iz Popisa Zvorničkog sandžaka iz 1533. godine u kojem se, između ostalih muslimana uživaoca posjeda u selu Bukovica, pominju i Džafer (sin) Memije, Kurd (sin) Memije, Ramadan (sin) Memije i Osman (sin) Memije.

O postojanju naselja Memići, krajem osmanske uprave, govore i zabilježeni podaci u Janji u Delić mahali gdje živi familija Memić koja je porijeklom iz Memića.

 Najraniji naziv naselja Memići nalazimo u  austrougarskim kartama gdje su ucrtani kao jedan od zaselaka koji se nalazio iznad današnjeg naselja, na lokaciji Brezika, s desne strane rječice Tavne. Zaselak s lijeve strane rječice Tavne ranije se zvao Ramići, današnji Zukanovići.

Tokom austrougarske vladavine izgrađen je novi put Zvornik – Tuzla. Trasa novog puta je išla i kroz naselje Memići što je omogućilo stanovništvu da se kuće i drugi objekti (hanovi i dućani) grade bliže putu pa se naselje Memići širilo uz novoizgrađeni put.

(Iz rada: Samir Halilović – Dževad Tosunbegović, MEMIĆI I OKOLINA – stanovništvo i naselja sa posebnim osvrtom na kulturno historijsko naslijeđe, Šeherdžik br. 5, 2017.god.)

(gornjaspreča-kalesija.com)