Ljetnjo računanje vremena završava se večeras, u noći sa subote na nedjelju 24/25. oktobra, odnosno kao i svake godine posljednjeg vikenda u oktobru.

U noći između subote i nedjelje kazaljke na satovima sa 3 treba vratiti na 2 sata, odnosno pomjeriti za jedan sat unazad.

Ljetnjo računanje vremena, čiji je cilj uglavnom ušteda električne energije, kod nas je prvi put uvedeno 27. marta 1983. godine. Od 2006. Gpdine je donesen novi zakon u toj oblasti i letnjo računanje vremena usklađeno je s Evropskom unijom.

“Službeno vrijeme” u svijetu pomjera se unaprijed u poznu zimu ili rano proljeće, a vraća unazad u jesen, najčešće za jedan sat, ali tačan broj sati i datumi izmjena određuju se na lokalnom nivou i podložni su promjenama.

Pomjeranje kazaljki u zapadnoj Evropi uvedeno je početkom 1970-ih godina, uz obrazloženje da se time “produžava” dan, omogućuju uštede u potrošnji električne energije, povećava produktivnost, poboljšava prilagođavanje ljudi i radni dan čini efikasnijim.

Datum pomjeranja kazaljki različit je od države do države, tako da na sjevernoj hemisferi ljetnjo vrijeme počinje posljednje nedjelje marta ili prve sedmice u aprilu. Pomjeranje vremena se u većini slučajeva obavlja u noći između subote i nedjelje, da ne bi izazvalo veće probleme za radno stanovništvo.

Prelazak na ljetnje i zimsko vrijeme prvi put je zabilježeno 1916. godine u zemljama na sjeveru Evrope, a do sada je uvedeno u oko 70 zemalja, uglavnom na sjevernoj hemisferi.

Od 2002. godine Evropska unija, kao i ostale zemlje u Evropi, odredile su da ljetnjo vrijeme počinje posljednje nedjelje marta i da se završava posljednje sedmice oktobra.

Na južnoj hemisferi je početak i kraj ljetnjog vremena obrnut u odnosu na sjevernu. Većina modernih računarskih operativnih sistema ima mogućnost automatskog prelaska na ljetnje računanje vremena.

Pojedini astronomi su, međutim, protiv pomjeranja kazaljki i vještačkog “produženja” dana, jer smatraju da prirodu ne treba “mučiti”, makar se to pravdalo i ekonomskom računicom.