Kalesija je prvi oslobođeni grad u Bosni i Hercegovini. Za odbranu Kalesije i domovine živote su dali mnogi hrabri Kalesijci među kojima  su  Safet Mujkić, Mahmut Spahić, Halid Turić, Osman Turić, Suad Spahić zvani Keko, Hariz Vokić.

Na današnji dan poginuli su:

Safet Mujkić, sin Hasana i Mjere, rođen je 20.jula 1928.godine u Prnjavoru. Oženio se 1965.godine i imao sedmero djece. U cijeloj Kalesiji važio je za izuzetno vrijednog i poštenog čovjeka. Iako je pred rat Safet imao 64.godine i bio penzionisani rudar ipak se kao dobrovoljac uključio u odbrambene snage još 8.aprila 1992.godine. Zajedno sa svojim Prnjavorčanima pripremao se za odbranu sela. Poginuo je na današnji dan 18.juna 1992.godine na Zelini u akciji oslobađanja Visa. Za svoj doprinos odbrani Safet je posthumno pohvaljen od komandanta Drugog korpusa.

Mahmut Spahić zvani Mašo, sin Muhameda i Nesibe, rođen je 20.oktobra 1950.godine u Likama. Osnovnu školu završio je u Osmacima. Oženio se sa 19 godina i postao otac dva sina. Učestvovao je u pripremama za odbranu od 8.aprila 1992.godine. Poginuo je na današnji dan 18.juna 1992.godine prilikom oslobađanja Visa. Saborci mu nisu mogli izvući tijelo tako da je ostalo na neprijateljskoj teritoriji. Posmrtni ostaci Mahmuta Spahića razmijenjeni su nakon 28 mjeseci.

Halid Turić, sin Kadre i Emine, rođen je 13.novembra 1960.godine u Prnjavoru.Na žalost, dva brata, Halid i Osman, kao pripadnici Oružanih snaga poginuli su istog dana, 18.juna 1992.godine. Halid je po zanimanju bio mašinski tehničar. Srednju školu je završio u Tuzli. U pripremama za odbranu učestvovao je od 8.aprila 1992.godine. Svoje borce je predvodio u daljem oslobodilačkom pohodu. Trebalo je još osloboditi zloglasni Vis. Na čelu akcije bio je Halid, a uz njega i njegov brta Osman. Korak do pobjede, korak do Visa, korak po korak…nagazna mina. U istom trenutku poginuli su Halid i njegov brat Osman. Bio je 18.juni 1992.godine. Za iskazanu hrabrost i nesumnjivo veliki doprinos odbrani Halid je posthumno pohvaljen od komandanta bataljona i 205. brdske brigade.

Osman Turić, sin Kadre i Emine, rođen je 1.januara 1968.godine u Prnjavoru. Sa bratom Halidom zajedno je izgubio život u akciji na Visu. U Tuzli je završio građevinsku školu. Bio je odličan učenik o čemu svjedoče mnoge pohvale iz školskih dana. Osman je u svemu bio primjeren, odmjeren i ozbiljan. Od 8.aprila 1992.godine bio je pripadnik Oružanih snaga. Ratovao je i na kalesijskom ratištu gdje su se vodile žestoke borbe. Hrabro je išao naprijed. Naprijed sa bratom Halidom, ispred svih. Naprijed je bila i nagazna mina. Poginuo je u Zelini, na današnji dan 18.juna 1992.godine prilikom pokušaja oslobađanja Visa. Tada je poginuo Osman. Tada je poginuo njegov brat Halid.

Suad Spahić zvani Keko(dobitnik “Zlatnog ljiljana”) , sin Avde i Have, rođen je 8. oktobra 1970.godine u Likama. Osnovnu školu završio u Osmacima, zanat u Kalesiji. Radio je u Beogradu ali se kući vratio kako bi branio svoju zemlju. U odbranu se uključio 8.aprila 1992.godine. U svim borbama je do izražaja dolazila njegova hrabrost. Za njega nije bilo zadatka kojeg sa uspjehom nije uradio. Poginuo je u borbama za Vozuću na današnji dan 18.juna 1994.godine.Za iskazanu hrabrost i doprinos odbrani BiH posthumno je odlikovan “Zlatnim ljiljanom” najvišim armijskim priznanjem.

Hariz Vokić zvani Hare( dobitnik “Zlatnog ljiljana”), sin Ibrahima i Hatije, rođen je 2.januara 1968.godine u Sajtovićima. U Osmacima je završio osnovnu školu, a srednju u Kalesiji. Od 8.aprila 1992.godine Hariz je bio pripadnik Oružanih snaga. Učestvovao je u pripremama oružanog otpora još od vremena straža. Bio je hrabar i neustrašiv borac. U svakoj akciji se isticao. Poginuo je na zavidovićkom ratištu na današnji dan, 18.juna 1994.godine. Za zasluge i doprinos odbrani BiH, za iskazanu hrabrost u borbama, Hariz Vokić je odlikovana “Zlatnim ljiljanom”, najvišim armijskim priznanjem.

(Iz knjige “Kalesijski šehidi i poginuli borci”-grupe autora)